در خطابه نوروز حضرت عبدالبها بعد دیگری را نیز به این جشن افزوده و میمنت آنرا چندباره میکنند:
"... و چون روز مبارکی است نبايد آنروز را مهمل گذاشت بی نتيجه نمود که ثمر آنروز محصور در سرور وشادمانی ماند در چنين
يوم مبارکی بايد تأسيس مشروعی گردد که فوائد و منافع آن از برای ملّت
دائمی ماند تا در السن و تاريخ مشهور و معروف گردد که مشروع خيری در فلان
روز عيد تأسيس يافت. پس بايد دانايان تحقيق و تحرّی نمايند
که احتّياج ملّت در آن روز بچه اصلاحی است و چه امر خيری لازم و وضع چه
اسّی از اساس سعادت ملّت واجب تا آن اصلاح و آن امر خيرو آن اساس در آن روز
تأسيس گردد... تا در آن روز از الفت عموم و اجتماعات عظيمه نتيجه ئی حاصل
گردد و ميمنت و مبارکی آنروز ظاهر وآشکار شود... در اين دوربديع هر عمل
خيری بايد عمومی باشد يعنی شمول بر جميع بشر داشته باشد اختصاص به بهائيان
نداشته باشد. در جميع ادوار انبياء امور خيريّه تعلّق بنفس آن ملّت داشت
مگر مسائل جزئيّه مثل صدقه که تجويز شمول بر عموم داشت. امّا در اين دور
بديع چونکه ظهور رحمانيّت الهی است جميع امور خيريّه شمول بجميع بشر دارد
بدون استثناء"
خطابه حضرت عبدالبها در روز نوروز ١٣٣٠ هجری قمری در بندر اسکندريّه در هتل ويکتوريا
No comments:
Post a Comment