سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی

سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی.
ما را ز سر بریده می ترسانی.
ما گر زسر بریده می ترسیدیم.
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم.
در محفل عاشقان خوشا رقصیدن.
دامن زبساط عافیت برچیدن.
 در دست سر بریده ی خود بردن.
در یک یک کوچه کوچه ها گردیدن.
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی.
ما را ز سر بریده می ترسانی.
ما گر زسر بریده می ترسیدیم.
 در محفل عاشقان نمی رقصیدیم.

 ظلم و ستمی که جامعۀ ممتحن و غیور اسم اعظم در سرزمین مقدّس ایران در طیّ سی و چهار سال گذشته با آن مواجه بوده دنبالۀ حملاتی است که در تاریخ صد و شصت و نه سالۀ آیین بهائی همواره با شدّتی کمتر یا بیشتر ادامه داشته است. بر خلاف انتظار کسانی که مصمّم بر تضعیف جمع پیروان حضرت بهاءالله در زادگاه آیین مقدّسش می‌باشند، دسیسه‌های دشمنان بالمآل موجب تقویت روح ایمان احبّا و تحکیم بنیان جامعه شده است. ایرانیان گرامی که خود قربانی مظالم فراوانند نه تنها بر بی‌عدالتی‌های وارده بر بهائیان واقفند بلکه در خدمات خالصانه و مستمرّ این جامعه نیرویی سازنده در جهت تغییر و احیای ایران عزیز مشاهده می‌کنند.

پیام بیت العدل اعظم الهی