Saturday, November 28, 2015

And if iniquity be not committed, ...

"My God, my God! If none be found to stray from Thy path, how, then, can the ensign of Thy mercy be unfurled, or the banner of Thy bountiful favor be hoisted? And if iniquity be not committed, what is it that can proclaim Thee to be the Concealer of men’s sins, the Ever-Forgiving, the Omniscient, the All-Wise?
May my soul be a sacrifice to the trespasses of them that trespass against Thee, for upon such trespasses are wafted the sweet savors of the tender mercies of Thy Name, the Compassionate, the All-Merciful. May my life be laid down for the transgressions of such as transgress against Thee, for through them the breath of Thy grace and the fragrance of Thy loving-kindness are made known and diffused amongst men. May my inmost being be offered up for the sins of them that have sinned against Thee, for it is as a result of such sins that the Day Star of Thy manifold favors revealeth itself above the horizon of Thy bounty, and the clouds of Thy never-failing providence rain down their gifts upon the realities of all created things."

Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh

Wednesday, November 25, 2015

حضرت عبدالبهاء: مركز ميثاق

در ۲۹ نوامبر ۱۹۲۱، جمعيتي مركب از ۱۰۰۰۰ نفر، از يهودي و مسيحي و مسلمان و از فرق و مذاهب گوناگون در كوه كرمل واقع در ارض اقدس جمع شدند تا براي درگذشت شخصي كه به عنوان جوهر «حکمت و تقوى و علم و عطاء» ستايشش مي كردند، سوگواري كنند. [۱] در آن هنگام، حضرت عبدالبهاء، فرزند و جانشين حضرت بهاءالله، به خطاب رهبر يهودي به عنوان «مثال زندۀ فداكاري»، از زبان ناطقي مسيحي به عنوان كسي كه بشر را به «طريق راستي» هدايت فرمود و توسط يك رهبر برجستۀ مسلمان به عنوان «ركن صلح» و تجسم «جلال و عظمت» توصيف گرديدند.
[۲] مراسم تشييع ايشان، به گفتۀ يكي از ناظران غربي، جماعت كثيري را گرد هم آورد كه «همه از درگذشتش غمناک و از تذکار سوانح حياتش دلشاد بودند.»[۳]
 حضرت عبدالبهاء را در شرق و غرب عالم، به عناوين سفير صلح، قهرمان عدالت، رهبر و نمايندۀ يك آيين جديد مي شناختند. حضرت عبدالبهاء در سفرهاي تاريخ ساز خود به شمال امريكا و اروپا، تعاليم اساسي پدر بزرگوارشان را در گفتار و كردار با قدرت و قاطعيت اعلان فرمودند. حضرت عبدالبهاء تعليم فرمودند كه «محبت بزرگترين قانون در عالم وجود است» و اوست كه «سبب تمدن امم» [۴] ميشود. ميفرمايند: «اساس حيات و وجود تعاون و تعاضد است» [۵] و در عمل با هر نفسي كه از سر راهشان مي گذشت، از امير و اسير، يكسان
برخورد فرمودند ....

وضوع جانشينى در جميع اديان همواره مسئله اي بسيار مهم و حساس بوده است و عدم اتّفاق بر سر جانشين لاجرم سبب انشقاق و تفرقه در كليه اديان شده است. براي مثال، هالۀ ابهامي كه جانشينان واقعی حضرت عيسي و حضرت محمد را در بر گرفت، در نهایت به تفاسير متفاوت و متضاد از متون مقدسۀ آن ادیان انجاميد و هم در مسيحيت و هم در اسلام به اختلافات عميقي منجر شد. در اين خصوص حضرت بهاءالله مانع هر اشتقاقي شدند و با تمهيداتي كه در وصيتنامۀ خويش با عنوان «كتاب عهدي» انديشيدند، بنيان متيني براي آيين خويش بنياد نمودند. ايشان فرمودند: « چون بحر حضورم فرونشيند و کتاب ظهورم بپايان رسد پس به آنکس که خداوند بيمانند اراده فرموده و از اين اصل قديم منشعب گشته توجّه نمائيد. مقصود از اين آيه مبارکه غصن اعظم [حضرت عبدالبهاء] بوده» [۹] انتصاب حضرت عبدالبهاء توسط حضرت بهاءالله به عنوان جانشين ايشان، انتشار پيام اميد و صلح جهاني را به تمام نقاط جهان تضمين نمود و واسطۀ تشخيص وحدت اصليه ميان همۀ ملل و اقوام شد. حضرت بهاءالله در اشاره به حضرت عبدالبهاء مي فرمايند: ‌«جلال خدا بر تو و بر كسي كه به تو خدمت كند و گرد تو طواف كند و واي بر كسي كه با تو مخالفت كند و به تو آزار برساند، خوشا به حال كسي كه تو را دوست بدارد و واي به حال كسي كه با تو دشمني كند.» [۱۰] به طور خلاصه، حضرت عبدالبهاء مركز عهد و ميثاق حضرت بهاءالله، تضمين كنندۀ اتحاد جامعۀ بهايي و حافظ انسجام تعاليم امر بهايي بودند . حضرت عبدالبهاء به عنوان مبين منصوص حضرت بهاءالله، بدل به «لسان گوياى کتاب الله و مفسر کلام الهى» [۱۱] شدند. قدرت عظيم خلاقۀ موجود در ظهور حضرت بهاءالله بدون حضرت عبدالبهاء به بشر انتقال نمي يافت ...و اهميت اين قدرت درك نمي شد.

Sunday, November 22, 2015

Thine eye is My trust,

 "Thine eye is My trust, suffer not the dust of vain desires to becloud its luster. Thine ear is a sign of My bounty, let not the tumult of unseemly motives turn it away from My Word that encompasseth all creation. Thine heart is My treasury, allow not the treacherous hand of self to rob thee of the pearls which I have treasured therein. Thine hand is a symbol of My loving-kindness, hinder it not from holding fast unto My guarded and hidden Tablets….

Unasked, I have showered upon thee My grace. Unpetitioned, I have fulfilled thy wish. In spite of thy undeserving, I have singled thee out for My richest, My incalculable favors….
O My servants! Be as resigned and submissive as the earth, that from the soil of your being there may blossom the fragrant, the holy and multicolored hyacinths of My knowledge. Be ablaze as the fire, that ye may burn away the veils of heedlessness and set aglow, through the quickening energies of the love of God, the chilled and wayward heart. Be light and untrammeled as the breeze, that ye may obtain admittance into the precincts of My court, My inviolable Sanctuary."

Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh

Sunday, November 15, 2015

Night hath succeeded day, ...

Night hath succeeded day, and day hath succeeded night, and the hours and moments of your lives have come and gone, and yet none of you hath, for one instant, consented to detach himself from that which perisheth. Bestir yourselves, that the brief moments that are still yours may not be dissipated and lost. Even as the swiftness of lightning your days shall pass, and your bodies shall be laid to rest beneath a canopy of dust. What can ye then achieve? How can ye atone for your past failure?

The everlasting Candle shineth in its naked glory. Behold how it hath consumed every mortal veil. O ye moth-like lovers of His light! Brave every danger, and consecrate your souls to its consuming flame. O ye that thirst after Him! Strip yourselves of every earthly affection, and hasten to embrace your Beloved. With a zest that none can equal make haste to attain unto Him.

Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh

Saturday, November 14, 2015

Birth of Bahá’u’lláh


He is the Most Holy, the Most Exalted, the Most Great.

The Birthday Festival is come, and He Who is the Beauty of God, the All-Powerful, the All-Compelling, the All-Loving, hath ascended His throne. Well is it with the one who in this Day hath attained His presence and towards whom the gaze of God, the Help in Peril, the Self Subsisting, hath been directed. Say: We have celebrated this Festival in the Most Great Prison at a time when the kings of the earth have risen against Us. Yet the ascendancy of the oppressor can never frustrate Us, nor can the hosts of the world dismay Us. Unto this doth the All Merciful bear witness in this most august station.

Say: Should the quintessence of assurance be dismayed before the clamour of the peoples of the world? Nay, by His beauty, which sheddeth its radiance upon all that hath been and all that shall be! This, verily, is the majesty of the Lord that hath encompassed the entire creation, and this is His transcendent power that hath pervaded all them that see and all that is seen. Take fast hold of the cord of His sovereign might and make mention of your Lord, the Unconstrained, at this dawntide whose light hath laid bare every hidden secret. Thus hath the tongue of the Ancient of Days spoken on this Day wherein the choice wine hath been unsealed. Take heed lest the vain imaginings of them that have disbelieved in God perturb you, or their idle fancies deter you from this outstretched path.

O people of Bahá! Soar upon the wings of detachment into the atmosphere of the love of your Lord, the All-Merciful. Arise then to render Him victorious, as bidden in the Preserved Tablet. Beware lest ye contend with any of My servants. Bestow upon them the sweet savours of God and His holy utterances, for through their potency all men will be enabled to turn unto Him. They that remain heedless of God in this Day are in truth lost in the drunkenness of their desires and perceive it not. Well is it with the one who, with lowliness and humility, hath set his face towards the Dayspring of the verses of his Lord.

It behoveth you to arise and acquaint the people with that which hath been sent down in the Book of their Lord, the Almighty, the Unconstrained. Say: Fear ye God and pay no heed to the vain imaginings of them that walk in the ways of doubt and iniquity. Turn ye with radiant hearts towards the throne of your Lord, the Possessor of all names. He, verily, shall aid you through the power of truth. No God is there but Him, the Almighty, the Most Bountiful.

Would ye hasten towards a mere pond, whilst the Most Great Ocean is stretched out before your eyes? Turn ye wholly unto it, and follow not in the footsteps of every faithless deceiver. Thus doth the Bird of Eternity warble upon the branches of Our divine Lote-Tree. By God! A single one of its melodies sufficeth to enrapture the Concourse on high, and beyond them the dwellers of the cities of names, and beyond them those who circle round His Throne at morn and eventide.

Thus have the showers of utterance rained down from the heaven of the will of your Lord, the All-Merciful. Draw nigh unto them, O people, and renounce those who idly dispute the verses that God hath revealed, and who have disbelieved in their Lord when He came invested with proof and testimony.

Bahá’u’lláh 
(Ayyám-i-Tis‘ih, pp. 45–47)

Friday, November 13, 2015

A Tablet in honour of the Birth of the Bab

In the name of the One born on this day, Him Whom God hath made to be the Herald of His Name, the Almighty, the All-Loving!
This is a Tablet We have addressed unto that night wherein the heavens and the earth were illumined by a Light that cast its radiance over the entire creation.

Blessed art thou, O night! For through thee was born the Day of God, a Day which We have ordained to be the lamp of salvation unto the denizens of the cities of names, the chalice of victory unto the champions of the arenas of eternity, and the dawning-place of joy and exultation unto all creation.
Immeasurably exalted is God, the Maker of the heavens, Who hath caused this Day to speak forth that Name whereby the veils of idle fancy have been rent asunder, the mists of vain imagining have been dispelled, and His name “the Self-Subsisting” hath dawned above the horizon of certitude. Through Thee the choice wine of everlasting life hath been unsealed, the doors of knowledge and utterance have been unlocked before the peoples of the earth, and the breezes of the All-Merciful have been wafted over every region. All glory be to that hour wherein the Treasure of God, the All-Powerful, the All-Knowing, the All-Wise, hath appeared!

O concourse of earth and heaven! This is that first night, which God hath made to be a sign of that second night whereon was born He Whom no praise can befittingly extol and no attribute describe. Well is it with him who reflecteth upon them both: Verily, he will find their outer reality to correspond to their inner essence, and will become acquainted with the divine mysteries that lie enshrined in this Revelation, a Revelation through which the foundations of misbelief have been shaken, the idols of superstition have been shattered, and the banner hath been unfurled which proclaimeth, “No God is there but Him, the Powerful, the Exalted, the Incomparable, the Protector, the Mighty, the Inaccessible.”

On this night the fragrance of nearness was wafted, the portals of reunion at the end of days were flung open, and all created things were moved to exclaim: “The Kingdom is God’s, the Lord of all names, Who is come with world-embracing sovereignty!” On this night the Concourse on high celebrated the praise of its Lord, the Exalted, the Most Glorious, and the realities of the divine names extolled Him Who is the King of the beginning and the end in this Revelation, a Revelation through whose potency the mountains have hastened unto Him Who is the All-Sufficing, the Most High, and the hearts have turned towards the countenance of their Best-Beloved, and the leaves have been stirred into motion by the breezes of yearning, and the trees have raised their voices in joyful reply to the call of Him Who is the Unconstrained, and the entire earth hath trembled with longing in its desire to attain reunion with the Eternal King, and all things have been made new by that concealed Word which hath appeared in this mighty Name.

 O night of the All-Bountiful! In thee do We verily behold the Mother Book. Is it a Book, in truth, or rather a child begotten? Nay, by Myself! Such words pertain to the realm of names, whilst God hath sanctified this Book above all names. Through it the hidden Secret and the Selections from Days of Remembrance Page  treasured Mystery have been revealed. Nay, by My life! All that hath been mentioned pertaineth to the realm of attributes, whereas the Mother Book standeth supreme above this. Through it have appeared the manifestations of “There is no God but God” over them all. Nay, while such things have been proclaimed to all people, in the estimation of thy Lord naught but His ear is capable of hearing them. Blessed are those that are well assured!

Whereupon, dumbfounded, the Pen of the Most High cried out: “O Thou Who art exalted above all names! I adjure Thee by Thy might that encompasseth the heavens and the earth to exempt me from mentioning Thee, for I myself have been called into being by virtue of Thy creative power. How, then, can I depict that which all created things are powerless to describe? And yet, I swear by Thy glory, were I to proclaim that wherewith Thou hast inspired me, the entire creation would pass away from joy and ecstasy, how much more then would it be overwhelmed before the billows of the ocean of Thine utterance in this most luminous, most exalted and transcendent Spot! Absolve, O Lord, this faltering Pen from magnifying so august a station, and deal mercifully with me, O my Possessor and my King. Overlook then my trespasses in Thy presence. Thou, verily, art the Lord of bounty, the All-Powerful, the EverForgiving, the Most Generous.”

Baha’u’llah

Wednesday, November 11, 2015

Peace is ...

Today there is no greater glory for man than that of service in the cause of the “Most Great Peace.”

Peace is light whereas war is darkness.
Peace is life; war is death.
Peace is guidance; war is error.
Peace is the foundation of God; war is satanic institution.
Peace is the illumination of the world of humanity; war is the destroyer of human foundations.
When we consider outcomes in the world of existence we find that peace and fellowship are factors of upbuilding and betterment whereas war and strife are the  causes of destruction and disintegration.

Selected Writings of ‘Abdu’l-Bahá

Sunday, November 8, 2015

Happy are they who..

When the victory arriveth, every man shall profess himself as believer and shall hasten to the shelter of God’s Faith. Happy are they who in the days of world-encompassing trials have stood fast in the Cause and refused to swerve from its truth.

Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh

Friday, November 6, 2015

دومین محفل روحانی ملی بهاییان ایران پس از انقلاب

http://aeenebahai510.info/node/3359


اخیرا در بی بی سی فارسی و نیز شبکه جهانی بی بی  سی ، فیلمی به نام عدالت انقلابی که در آن دادگاه محاکمه هفت تن از نه عضو محفل روحانی ملی بهاییان ایران بود به نمایش گذاشته شد . بهاییان در هر شهر یا روستایی که هستند جهت انجام امور جامعه خود از قبیل ازدواج ، تعلیم و تربیت اطفال، دفن اموات و غیره نه نفر را که بالای بیست و یک سال سن داشته باشند انتخاب می‌کنند نام این نهاد انتخاباتی ، محفل روحانی محلی است همزمان در هر شهر یا روستا متناسب با جمعیت بهایی ساکن در آن محل یک یا دو نفر به عنوان وکیل و نماینده آن جامعه انتخاب شده و این وکلاء در اوائل اردیبهشت ماه در پایتخت کشور جمع شده از بین همه بهاییان ساکن در آن کشور نه نفر را به عنوان اعضای محفل روحانی ملی آن کشور انتخاب می‌کنند که از جمله وظایف محفل روحانی ملی ارتباط با اولیای امور ، کمک به محافل روحانی محلی در حل مشکلات خود و از این قبیل است .
انتخابات در جامعه بهایی کتبی و سری است یعنی حتی زن و شوهر نیز نباید از رای همدیگر اطلاع داشته باشند ، همچنین آزاد است یعنی هر فرد بهایی به هر نفسی که مایل است می تواند رای دهد و عمومی است یعنی تمام اعضای جامعه بهایی که سنشان متجاوز از بیست و یک سال شده در این روند مسئول و متعهد هستند. از مشخصات و ویژگی های بارز نظام اداری جامعه بهایی ، عدم تبلیغ و پروپاگاند و کاندید شدن افراد است. به نظر بهاییان تبلیغات همچون سم بوده و مآلا سبب تفرقه و تحزب و ضعف و ناکارآمدی جامعه می‌گردد. همچنین نفسی که خود را کاندید می‌نماید یعنی خود را بهتر و برتر از دیگران می‌بیند و هر وقت بهتری و برتری به میان آمد عالم خراب شد. دیگر از ویژگی‌های این نظام اداری اینست که اعضای محافل روحانی محلی یا ملی به خاطر عضویت در محفل نه تفوق و امتیازی نسب به سایر اعضاء جامعه بهایی دارند و نه حقوق و مزایایی دریافت می‌کنند ، عضویت ایشان صرفا جنبه خدماتی و وجدانی دارد. شرط انتخاب شوندگان علاوه بر سن ، داشتن ایمان ، تقوی ، شجاعت ، خلوص نیت ، تواضع و فروتنی و دیگر فضائل اخلاقی لازم برای عضویت در این نهاد روحانی است. پسوند روحانی که بعد از نام محفل قرار دارد گویای این مهم است که تشکیلات اداری نباید به نهادی منجمد که تنها در یک چارچوب خشک و بی‌روح و متعصب مآبانه با افراد در تعامل است تبدیل شود بلکه از نظر بهاییان این محافل و نظام اداری باید مانند نهرها و جویبارهای پاک و زلال باشند تا بتوانند روح حیات روحانی را در جامعه سریان و جریان ‌دهند.
فیلم محاکمه اعضای محفل روحانی ملی بهاییان ایران و همچنین تاریخ انقلاب اسلامی ایران سبب شد تا سلامت و پاکی نظام انتخاباتی بهاییان به جهانیان ثابت شود و  نشان دهد که تنها الگو و سرمشق برای نهادهای انتخاباتی در جامعه‌ایی مدنی و دمکراسی خواه همین شیوه انتخاباتی است و بس . کدام سیستم و نهاد انتخاباتی در جهان هست که اعضای آن خود را فدای جامعه خویش می‌سازند ؟ آیا موردی در سطح جهان یافت می‌شود که در آن برگزیدگان جامعه امنیت خود و خانواده خویش را فدای جمع کرده از راحت و آسایش خود و همسر و فرزندان دلبندشان گذشته ، در اوقات سخت و پرخطر شانه از زیر بار مسئولیت خالی نکرده و به محل امن نگریخته باشند؟ و سرانجام تمام هستی و زندگی و جان عزیز خویش را فدای اتحاد و یگانگی انسان‌ها نمایند؟ آن نفوس برگزیده در واپسین دقایق زندگانی نشان دادند که مردان میدان عملند و نه حرف و شعار بی ثمر.  دلیران جامعه حضرت یزدانند نه گوشه‌نشینان در هنگام التهاب و اضطراب و پرده‌دران در وقت راحت و امنیت. خوف و هراس در اندیشه و خیال ایشان راهی نداشت و سطوت علماء ایشان را مرعوب نساخت. تجسم عینی کلمات و واژگانی همچون تسلیم در برابر اراده حی قدیمند و مظاهر صبر و شکیب در برابر اهل عناد . مهربان به جمیع نوع بشرند و آرام و با سکون در جمع پرخطر. مومن ممتحتند و موقن پر حرارت . دلیر و بی‌باکند و شجاع و بی هراس از تنش‌های قاضی پر غیض و غضب.
فیلم پخش شده با آنکه کوتاه بود ولی بر عالم افکار و ارواح تاثیر بسیاری گذاشت. آن فیلم به گفته فرزند یکی از آن دلاوران همچون صحنه شام آخر تا آخرالزمان با گوشت و پوست تاریخ عجین گردید و از جملۀ حوادثِ برجستۀ تاریخی شده تا ابدالآباد جزیی جدانشدنی و جاویدان از متن تاریخ گشت. ظاهرا این فیلم برای توجیه ظلم و ستمی که بر بهاییان ایران روا می‌دارند تدارک دیده شده بود و شاید برای همین دلیل که در انظار عموم پخش خواهد شد از حضور سرکار خانم محمودی ، هشتمین عضو محفل روحانی ملی، در مقابل دوربین ممانعت به عمل آمده چه که در اندیشه فقهی ایشان " زن " نباید در امور جامعه ملی یک کشور مشارکت نماید و نشان دادن سرکار خانم محمودی به نفسه سبب خفت و حقارت آن مردان بداندیش می‌گشت. اما آن بانوی ارجمند حکمی مساوی با دیگر همکاران خویش دریافت داشتند و جملگی به مقام شهادت کبری فائز و نائل گردیدند .
آن فیلم نبرد و پیکاری نابرابر بین نور و تاریکی ، درستکاری با پلیدی ، حق و راستی با پلشتی و فرومایگی بود . گرچه اولیای امور تصور می‌کردند با اسارات جسم آن نازنینان روح والای ایشان نیز اسیر شده و در برابر گمراهان به کرنش و تعظیم وادار خواهند شد اما پاسخ های کوتاه که با فریاد و عصبیت رئیس دادگاه نیمه تمام باقی می‌ماند گویای دو حقیقت بود. حقیقت نخست رهایی و آزادگی آن ارواح مقدسه که زنجیر و زندان هرگز قادر به اسارات گرفتن ایشان نگردید و حقیقت دوم استیصال و درماندگی رئیس دادگاه که ذره‌ای التماس و یا ضعف و عجز و ابراز ندامت و پشیمانی را نتوانست با تهدیدها و تهمت‌های دروغین خود و ایجاد التهاب و جنجال و تنش مداوم در دادگاه برای ملت ایران به نمایش گذارد.  
جناب فرید بهمردی از اعضای محفل روحانی ملی سوم که بعدها دستگیر و راهی زندان شده بودند روزی در زندان اوین با یکی از عزیزان همبند خود صحبت می‌کردند که بعدها آن عزیزِ آزاد شده،  برای نگارنده آن گفتگو را بیان فرمود. جناب بهمردی می‌گفت فلانی میدانی چرا بعضی از بهایی‌ها که در زندان هستند تبری می‌کنند و سپس از زندان آزاد می‌شوند؟ و سپس ادامه داده فرمود برای آنکه آنهایی که در خارج از ایران هستند فکر نکنند که زندان جای امن و راحت و آسایش است بلکه بدانند که در زندان زجر هست ، توهین هست، حقارت و درد هست ، تعب و الم و شکنجه جانکاه هست و بعد جناب بهمردی ادامه داد و فرمود در حقیقت آن نفوس متبری نیز به نوعی سبب اعلاء و اشتهار امرالله هستند. جناب بهمردی در پایان سخنی را بیان نمود که هر نفس مومنی به حضرت بهاءالله چون آن را شنید پشتش به لرزه آمد. ایشان فرمود اگر روزی حضرت بهاءالله بخواهند که مرا با این روش و شیوه (یعنی تبری ) سبب اشتهار و اعلاء امرشان قرار دهند من راضی و حاضرم. جناب بهمردی سرانجام و پس از تحمل شکنجه‌هایی فراوان به شهادت رسید.
این حکایت از آن جهت بیان شد تا واقعیت تلخ و دردناک وجود شکنجه در زندان‌ها که امروزه برای  اکثریت مردم ایران فاش و برملاء شده در نظر گرفته شود و علت و سبب کارگر نبودن آن شکنجه‌ها بر اکثر قریب به اتفاق بهاییان  از جمله تمامی اعضای محافل روحانی ملی ایران ، مورد تفکر و تعمق قرار گیرد. شکنجه‌هایی که قرون وسطای جهان کاتولیک در پیش آن روسفید است.
در فیلم پخش شده ادب و نزاکت توام با قدرت و شجاعت در طرز منش اعضای محفل روحانی ملی آشکار و نمایان بود. حتی مزاح جناب کامران صمیمی با قاضی عبوس و ناعادل ، سبب خندان شدن او شد. فشار قاضی بر جهت گیری سیاسی بهاییان یا بهتر بگوییم بر انطباق با سیاست و دیدگاه علمای عظام راه به جایی نبرد و جناب قدرت الله روحانی علیرغم ایجاد تشنج و تنشِ چند باره از سوی قاضی با متانت و پختگی پاسخ او را دادند. تمجید ظاهری و کلامی دولت امریکا از اهداف صلح جویانه دیانت بهایی به مذاق رئیس دادگاه خوش نیامده و آن را اتهامی سنگین عنوان نمود. پاسخ کوتاه و قاطع جناب دکتر عزت الله فروهی سبب اسکات قاضی شد. همه آن اتهامات واهی و پوچ صرفا برای خالی نبودن عریضه و برگزاری نمایشی به نام دادگاه بود والا اصولا هدف از تشکیل آن جلسه دادگاه کشف حقیقت نبود بلکه از ابتدا هدفی بدشگون در نظر گرفته شده بود و آن تیرباران برگزیدگان جامعه بهایی و نشان دادن عطش شدید به ریختن خون بیگناهان و مرعوب نمودن جامعه بهایی بود.
با مشاهده فیلم محاکمه برگزیدگان جامعه بهاییان ایران غم و شادی ، سرور و اندوه توامان شده ، مباهاتی روحانی از داشتن چنین برگزیدگانی که همچون کوهی بزرگ ، سدی در برابر سیل خروشان ایذاء و آزار بیدادگران به جمع مومنین شده بودند در جان پدیدارگردید و از پس آن اعتقادی عمیق به خداوند و مظهر ظهورش که مشتی خاک را از اهتزاز کلمه خلاقه اش به عالم افلاک می‌رساند ایجاد و با چشم سر مشاهده گردید.
اما در آن فیلم ، صحنه هایی از نور دیده می شد  نوری که از ورای تاریخ آینده به زمان حال رسیده است آن نور را در رفتار و گفتار و کردار و سیمای آن تنهای رنجور بلا می‌شد به راحتی تشخیص داد.  آن نفوس پاک و بی پیرایه ، طلایع داران دوران طلایی و عصر ذهبی نوع بشر بودند دورانی که خصومت بین ملل جای خود را به اخوت و آشتی و تفاهم داده ، شبح جنگ و قتال برای همیشه رخت از میان بربسته ، این کره خاک نمونه‌ای از جهان افلاک گشته و این خاک سیاه رشک جنت علیا گردیده است. رفتار آسمانی و کردار ربانی و گفتار چون شیر آن شیران بیشه عرفان و دانایی که انعکاسی از تعالیم جدید خداوندی است به زودی زود در این پهنه گیتی ، جهانگیر و گسترده خواهد شد و بسیاری را بر آن خواهد داشت که همچون این مردان و زنان شجاع و فداکار در عرصه زندگانی ، رفتار و سلوک داشته باشند. حضرت بهاءالله در آثار خود اظهار داشته‌اند که سخن و گفتار ایشان آسمانی است نه بشری و خاصیت این جنبۀ آسمانیِ کلامِ حضرت بهاءالله تاثیرگذاری شدید بر ارواح و قلوب انسانی است به حدی که از آن به خلق بدیع و آفرینش نوین تعبیر می‌شود. آن فیلم مدرک و دلیل و تائیدی بر حقانیت و الهی بودن دیانت بهایی بود چه که این دیانت توانسته انسان‌هایی تا بدان درجه روحانی و متعالی خلق نماید که برخلاف سایر حاضرین در آن دادگاه به شیوه و روشی معتقدند که سبب سلامت روح و روان و سعادت و رفاه همه ابناء نوع بشر است و هیچ فتنه و بلایی وحشت آفرین ایشان را ازآن صراط مستقیم منحرف و سرخورده نساخت و سرانجام با خون خود این حقانیت را به ثبوت و ظهور رساندند. قلم از وصف مقام آن عاشقان قربانگاه حضرت عشق نه تنها عاجز و ناتوان بلکه شرمگین و نالان است. حضرت بهاءالله نزدیک به یکصد و بیست پیش به پاکی فطرت ایرانیان اشاره فرموده و در نامه‌هایی که برای پیروان خود از زندان عکا به ایران می‌فرستادند به صراحت اظهار فرمودند که اگر علمای ایران مانع نمی شدند ملت ایران ظرف دو سال یا کمی بیشتر کل در ظل حضرت رحمن داخل می‌شدند. اکنون پس از گذشت آن زمان طویل ، امام جمعه موقت شیراز در چند ماه اخیر عنوان کرد که اگر ما علمای شیعه نبودیم ایران اکنون دچار بهاییت شده بود! در این گفته امام جمعه محترم شیراز باید ساعت‌ها بلکه روزها تفکر و تعمق شدید نمود.
عجب بسیار در آن است که علمای طراز اول شیعه ایران طبق آیات دینی خود از حقانیت دیانت بهایی به خوبی آگاه و مطلعند و صرفا به خاطر منافع مادی همچون خمس و زکات و دیگر وجوهات شرعی و نیز حرام شمرده شدن ارتقا به منبر که پایه های قدرت ایشان بر آن استوار شده و نیز برچیده شدن بساط ریاست در این دیانت نه تنها نتوانستند رشته‌های علایق مادی خود را قطع نمایند که با ایجاد تهمت و افتراء سبب سوءظن و بدبینی مردمان گشته سبب ادبار و اعراض ایشان شده‌اند. حتی به این نیز بسنده نکرده با شیوه های غیر انسانی و غیر اخلاقی که مردود در همه ادیان است سعی در از بین بردن جامعه دینی بهایی دارند. در همان سال‌های نخست انقلاب ، روش‌های این هدف و سیاست یعنی محو جامعه بهایی ایران توسط برخی از آیت‌الله های بنام آن زمان در قالب دو راهکارِ همزمان ، ریخته شد که گفتند سران جامعه بهایی را دستگیر و وادار به تبری می‌کنیم و همه بهاییان را از ادارات و مشاغل خود اخراج می سازیم. این ضربات پی در پی قطعا سبب خواهد شد که ظرف چند ماه آینده همه آنها مسلمان شده دیگر هیچ بهایی در ایران باقی نماند. نتیجه آن سیاست‌ها که روش ستمگران جبار است چه شد و چه اثر داشت؟
اولین محفل روحانی ملی بهاییان ایران در سال 1359 ربوده و مفقود الاثر گردیدند یک روز پس از ربوده شدن ایشان بنا به فرموده بیت العدل اعظم  ، "موذنین دوم "، یعنی محفل روحانی ملی دوم جایگزین ایشان شده که جملگی با خطاب موذنین دوم از سرنوشت محتوم خود آگاه شدند . در تاریخ دیانت بهایی واقعه‌ایی مربوط به سال‌های اولیه این نهضت روحانی یعنی آیین بابی ثبت شده که در آن سال‌ها هنوز شعائر اسلامی از جمله اذان و نماز در جامعه مومنان رایج بود. گروهی از بابیان در کاروانسرایی در شهر بابل در محاصره مقلدین آخوندی گرفتار شدند. جناب ملاحسین بشرویه ایی ، قائد آن جمع در هنگام غروب آفتاب رو به مومنین کرده فرمود کیست از جان بگذرد و در فراز کارونسرا اذان مغرب را بخواند. فردی با نهایت شور و شعف حاضر به انجام این فریضه گردید و چون بر بام کاروانسرا ایستاد و جملاتی از اذان را خواند با گلوله‌ایی از سوی محاصره کنندگان به شهادت رسید. ملاحسین از مومنین خواست تا موذن دوم بر بام رفته ، اذان را تمام نماید جوانی از میان ایشان برخاست و بر بام کارونسرا ادامه اذان را خواند ولی او نیز پس از خواندن سه ، چهار جمله از اذان ، هدف تیر گشته به شهادت رسید ملاحسین فرمود تا نفس دیگری بر بام ارتقاء جسته و اذان را اتمام و اکمال نماید نفس نفیسی این مهم را تقبل و اذان را تکمیل نمود ولی در آخرین لحظه او نیز با شلیک پیروان نادان و ناآگاه آخوند به شهادت رسید. پس از دستگیری اعضای دومین محفل روحانی ملی بهاییان ایران ، بیت العدل اعظم با خطاب "موذنین سوم" ، شروع کار سومین محفل روحانی ملی ایران را تایید فرمودند. در دوران همین محفل یعنی در شهریور سال 1362  بود که دولت تشکیلات بهایی را غیر قانونی اعلام کرده و محفل ملی سوم نیز طی نامه سرگشاده‌ایی ضمن پذیرش و قبول تعطیلی تشکیلات و نظام انتخاباتی در ایران ، از ایشان خواستند تا به حقوق انسانی و اساسی بهاییان ایران تعدی ننمایند. اعضای این محفل که از مدتها قبل تحت تعقیب بودند همگی به استثنای جناب خانجانی دستگیر و سرانجام همگی آن عزیزان به جز یک نفر از ایشان ، با شدیدترین و هول انگیزترین شکنجه‌ها ، برخی در زیر شکنجه و برخی با تیرباران به شهادت رسیدند .
آیا اکنون وقت آن فرا نرسیده تا متصدیان امور از آنچه گذشته و میگذرد پند و عبرت گیرند و از خرابه‌های ظلم و نادانی خارج شده و از تعدی و ستمی که نسبت به جامعه بهاییان ایران روا می‌دارند دست کشند و روح خود و پیروان خویش را بیش از این به تدنی و انحطاط دچار ننمایند؟ به راستی ایشان باید بدانند که زخمه‌هایی که بر بهاییان وارد می‌نمایند زخم‌هایی التیام ناپذیر و عمیق بر ارواح خود ایشان خواهد گذاشت.
جانتان خوش باد
نگارنده : مقدم
مهر 1394

Tear asunder, in My Name,...

Tear asunder, in My Name, the veils that have grievously blinded your vision, and, through the power born of your belief in the unity of God, scatter the idols of vain imitation. Enter, then, the holy paradise of the good-pleasure of the All-Merciful. Sanctify your souls from whatsoever is not of God, and taste ye the sweetness of rest within the pale of His vast and mighty Revelation, and beneath the shadow of His supreme and infallible authority. Suffer not yourselves to be wrapt in the dense veils of your selfish desires, inasmuch as I have perfected in every one of you My creation, so that the excellence of My handiwork may be fully revealed unto men. It follows, therefore, that every man hath been, and will continue to be, able of himself to appreciate the Beauty of God, the Glorified. Had he not been endowed with such a capacity, how could he be called to account for his failure? If, in the Day when all the peoples of the earth will be gathered together, any man should, whilst standing in the presence of God, be asked: “Wherefore hast thou disbelieved in My Beauty and turned away from My Self,” and if such a man should reply and say: “Inasmuch as all men have erred, and none hath been found willing to turn his face to the Truth, I, too, following their example, have grievously failed to recognize the Beauty of the Eternal,” such a plea will, assuredly, be rejected. For the faith of no man can be conditioned by any one except himself.


Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh

Sunday, November 1, 2015

The Sin-covering Eye

On no subject are the Bahá’í teaching more imperative and uncompromising than on the requirement to abstain from faultfinding.
Both Bahá’u’lláh and ‘Abdu’l-Bahá are at great pains to make it clear that on this subject They mean all They say. We read in the Hidden Words:

O Son of Man!
 Breathe not the sins of others so long as thou art thyself a sinner. Shouldst thou transgress this command, accursed wouldst thou be, and to this I bear witness.

 O Son of Being!
 Ascribe not to any soul that which thou wouldst not have ascribed to thee, and say not that which thou doest not. This is My command unto thee, do thou observe it.

‘Abdu’l-Bahá tells us:— To be silent concerning the faults of others, to pray for them, and to help them, through kindness, to correct their faults. To look always at the good and not at the bad. If a man has ten good qualities and one bad one, to look at the ten and forget the one; and if a man has ten bad qualities and one good one, to look at the one and forget the ten. Never to allow ourselves to speak one unkind word about another, even though that other be our enemy.

http://reference.bahai.org/en/t/o/BNE/bne-68.html

فیلم مستند محاکمۀ بهائیانی که تیرباران شدند

http://news.persian-bahai.org/story/1076



بخشی از فیلم محاکمۀ سال ۱۳۶۰ اعضای شورای مدیریت جامعۀ بهائی در ایران، که به زودی بعد از محاکمه همه تیرباران شدند، برای اولین بار در فیلم مستندی دربارۀ نظام قضائی ایران پخش شد.
این مستند، با عنوان "عدالت انقلابی"، که به فارسی وانگلیسی در شبکۀ بی‌ بی سی موجود است، کارکرد و تأثیر «دادگاه های انقلاب» را بعد از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در ایران بررسی میکند. این فیلم چند مصاحبه را نشان می‌دهد: مصاحبه با اعضای خانواده های بعضی از بهائیانی که محاکمه شدند، با کارشناسان مسائل ایران و حقوق بشر، و با افرادی از دو گروه دیگر که با تضییقات شدید مواجه بودند و محاکمه در دادگاه‌های انقلاب را مستقیماً تجربه کردند.
خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در نیویورک می گوید: «بهائیان تنها گروهی نیستند که در ایران تحت تضییقات بوده اند، اما مظالمی که بر آنها وارد شده سازمان یافته و بخشی از خط مشی رسمی دولت ایران از آغاز انقلاب اسلامی بوده است.»
خانم دوگال می گوید: «این فیلم یک نظام قضائی را نشان می دهد که تمام عناصر یک روند قانونی قابل قبول را نقض می‌کند. از دستگیری و بازداشت خودسرانه گرفته، تا محاکمه پشت درهای بسته و قضّات متعصّب و غیر منصف. همان نظامی که در گذشته بهائیان را اعدام می کرد، حال آنها را زندانی می کند.»
در تاریخ ۲۲ آذر ۱۳۶۰ هشت عضو محفل روحانی ملّی بهائیان ایران – اعضای نُه نفرۀ شورای ملّی منتخبی که بخشی از ساختار اداری بهائی را در هرکشوری تشکیل می دهد – در جلسۀ خود که در منزل یک خانوادۀ بهائی جمع شده بودند دستگیر شدند. ۱۴ روز بعد، در تاریخ ۶ دی ۱۳۶۰، هر هشت نفر به طور مخفیانه تیرباران شدند.
اسامی کسانی که تیرباران شدند عبارتند از آقای مهدی امین امین، آقای جلال عزیزی، دکتر عزّت الله فروهی، خانم ژینوس محمودی، آقای محمود مجذوب، دکتر سیروس روشنی، دکتر قدرت الله روحانی، و آقای کامران صمیمی.
  1. 3
  2. 2
  3. 1
  •  مهناز پراکند، وکیل سرشناس ایرانی که خود نیز در ایران زندانی شده بود، به عنوان یک…
به خانواده‌های این افراد از محاکمه و اعدام خبری داده نشد. اجساد آنها را بدون تشریفات در زمینی بی آب و علف، که دولت آن را کفرآباد نام نهاده بود، مدفون کردند.
این فیلم که اخیراً بدست آمده و حال بعد از سی سال پخش می شود، دو ساعت از محاکمۀ هفت نفر از آقایان عضو محفل ملّی را نشان می دهد. هشتمین عضو دستگیر شده، خانم ژینوس محمودی، در این محاکمه دیده نمی شود اما ایشان هم با هفت عضو دیگر همزمان تیرباران شدند.
دکتر شیرین عبادی در بارۀ این فیلم مستند می گوید: «آنچه را که در این فیلم دیدم می توانم در یک جمله خلاصه کنم: محرومیت از دادرسی عادلانه». دکتر عبادی وکیل سرشناس ایرانی و برندۀ جایزۀ صلح نوبل است که در فیلم "عدالت انقلابی" با او مصاحبه می شود.
در این فیلم، هفت نفر از اعضای محفل ملّی نشان داده می شوند که همه در یک ردیف نشسته اند. تقریباً در حدود یک ساعت و ۳۰ دقیقه از این ویدئوی دو ساعته، قاضی دادگاه، که در هیچ قسمت از فیلم دیده نمی شود، اتهاماتی را علیه بهائیان مطرح می‌کند و به هفت نفر مدافع فقط ۲۶ دقیقه فرصت می دهد که صحبت کنند.
خانم مهناز پراکند، وکیل سرشناس دیگری که خودش در ایران زندانی بود، اظهار می‌کند: دفاع به این معنی نیست که نمایندۀ دادستان به مدافع بگوید حالا دربارۀ این موضوع، تو باید این مطلب را بگوئی. در طول مدّت محاکمۀ هفت نفر بهائی، اتهامات بی پایه و بی اساسی علیه آنان و جامعۀ بهائی بیان می شود. مثلاً آنها به بدنام کردن جمهوری اسلامی از طریق پخش اخبار مربوط به اخراج دانش‌آموزان بهائی از مدارس به رسانه‌ها متهم می‌شوند.
دکتر پیام اخوان، استاد و مشاور حقوقی پیشین دفتر دادستانی محکمۀ بین المللی کیفری سازمان ملل متحد می گوید: گوئی که اخراج بچه‌های دبستانی از مدرسه به خاطر بهائی بودن آنها جزو اسرار حکومت است.
آقای اخوان می گوید: مسخرگی زمانی به اوج خود می‌رسد که دادستان حتی بچه‌های اخراج شده از دبستان را هم متهم به جاسوسی می‌کند.»
این فیلم مستند فقدان روند قانونی را در سیستم قضائی ایران به وضوح نشان می دهد. این فقدان به صورت عدم حضور وکیل مدافع، یا عدم شواهد واقعی علیه مدافعین، عدم وقت کافی برای پاسخ به اتهامات وارده، غرض ورزی‌های قاضی، و فشار و حتی تهدید علیه وکلائی که از متهمین دفاع می کنند، نشان داده می شود.
در مورد این هشت فرد بهائی، ویدیوی محاکمه قبل از اتمام جلسۀ دادگاه قطع می شود و معلوم نیست که آیا حکم آنها در دادگاه اعلام شد یا نه. اما، طبق رأی دادگاه، هر هشت نفر بهائی به اعدام و مصادرۀ اموالشان محکوم شدند. آنها درهمان روزِ محاکمه تیرباران شدند.
خانم بانی دوگال می گوید: «این فیلم مستند اتهامات بی اساس و پوچی را که بهائیان به خاطر آن در ۳۰ سال گذشته تحت آزار و اذیت بوده‌اند را به وضوح نشان می‌دهد. حتی امروز دولت اساسی ترین حقوق شهروندی را از بهائیان سلب کرده است. آزار و اذیت روا شده علیه بهائیان هیچ توجیهی ندارد و تا به حال حتی یک مدرکِ مستند در رابطه با اتهامات وارده به آنها ارائه نشده است. زندگی چند نسل، از نوزاد شیرخوار تا کهنسال شکسته و نحیف، آسیب دیده است.»
امروز بهائیان هنوز از حق تحصیل و حق اشتغال در بخش دولتی و از حقوق بازنشستگی محرومند. آنها به طور غیرعادلانه دستگیر و زندانی می شوند. اکنون بیش از ۷۰ بهائی در ایران، صرفاً به علت باورهایشان، در زندان هستند. گورستان‌های آنها نابود می‌شود، محل کسب و کارشان مورد هجوم و حمله قرار می گیرد و بسته می شود، و در سال های اخیر استفادۀ گستردۀ دولت از رسانه های گروهی، به عنوان وسیله ای برای بدنام کردن و افتراء زدن به بهائیان، افزایش یافته است.
دکتر اخوان می گوید: فقط بحث گذشته نیست، دربارۀ واقعیت چالش‌هائی هم هست که امروز در راه رساندن ایران به فرهنگ رعایت حقوق بشر داریم.»

Insights from the field

  In the latest podcast episode from the Bahá’í World News Service, Mina Yazdani—a professor of history at Eastern Kentucky University in th...