پیام نوروز ١٧٧ خطاب به بهائیان ایران
نوروز ١٧٧
احبّای ممتحن و ثابت‌قدم جمال جانان در اقلیم مقدّس ایران ملاحظه فرمایند
قلب هر انسان بیدار، از مشاهدۀ وقایع دنیا و دردهایی که اهل عالم به آن گرفتارند متألّم و متأثّر است و آکنده از غم و اندوه بسیار. این مشتاقان لازم دانستیم که علاوه بر پیامی که امروز به جمیع بهائیان جهان ارسال نمودیم، در این برهه از زمان و به مناسبت این روز مقدّس کلامی چند نیز با آن محرمان آستان رحمان در میان گذاریم.
در سالی که گذشت مضاعف بر سختی‌های متعدّد و دلخراشی که مردمان جهان و هموطنان‌تان متحمّل بوده‌اند، شما عزیزان، ره‌پویان سبیل ایمان که هدف اصلی حیات‌تان ترویج اتّحاد و اتّفاق است و التیام آلام جامعۀ انسانی، بار دیگر مورد تبعیضات و ترفندهایی جدید و امتحاناتی شدید قرار گرفتید. حضرت بهاءالله در کتاب ایقان می‌فرمایند: "امتحانات الهیّه همیشه در مابین عباد او بوده و خواهد بود تا نور از ظلمت و صدق از کذب و حقّ از باطل و هدایت از ضلالت و سعادت از شقاوت و خار از گل ممتاز و معلوم شود." الحمد لله که شما گل‌های بوستان جمال قدم، هموطنان حضرتش و پروردگان دست عنایتش، دگربار در این سال هویّت و ماهیّت واقعی خود را ثابت کردید و تمسّک‌تان به اصل صداقت و راستگویی که اساس جمیع فضایل عالم انسانی است مجدّداً تحسین همگان را برانگیخت.
ای یاوران جمال ابهی، اگرچه افق عالم تیره به نظر می‌رسد و آشفتگی و سردرگمی عالمیان را بس مضطرب و پریشان نموده است امّا فرارسیدن بهار جان‌پرور و نعمت‌های بی‌کران الهی در هر سال جدید یادآور این حقیقت است که سردباد زمستانی هرچند شدید است سرانجام با گرمای خورشید بهاری فرو نشیند، ظلمت شب را روشنایی روز در پی است و غبار خزان را نیسان ربیع خواهد شست. پس با توسّل به قوای بی‌پایان روحانی نهفته در خود، جهد نمایید تا مظهر دلگرمی و امید برای خویشان و دوستان باشید، سبب قوّت قلب همگان و عامل تسکین درد دردمندان گردید، و لهیب عشق حبیب را مشعل متین شوید. این بندگان آستان ضمن اظهار همدردی با همۀ اهل جهان و مردمان شریف ایران، شما عزیزان دل و جان را به ادعیۀ خالصۀ قلبیّه در اعتاب مقدّسۀ علیا برای گشایش امور اطمینان می‌دهیم و با این استغاثۀ حضرت عبدالبهاء به درگاه کبریا، سلامتی و آسایش و آرامش و آزادگی برای همگان از درگاه حضرت یزدان صمیمانه مسئلت می‌نماییم:
"در امید بگشا و از بخشش آسمانی بهره بخش شب تیره را روز فرما و روز نوروز را فیروز کن."
[امضا: بیت العدل اعظم]
نوروز ١٧٧
احبّای ممتحن و ثابت‌قدم جمال جانان در اقلیم مقدّس ایران ملاحظه فرمایند
قلب هر انسان بیدار، از مشاهدۀ وقایع دنیا و دردهایی که اهل عالم به آن گرفتارند متألّم و متأثّر است و آکنده از غم و اندوه بسیار. این مشتاقان لازم دانستیم که علاوه بر پیامی که امروز به جمیع بهائیان جهان ارسال نمودیم، در این برهه از زمان و به مناسبت این روز مقدّس کلامی چند نیز با آن محرمان آستان رحمان در میان گذاریم.
در سالی که گذشت مضاعف بر سختی‌های متعدّد و دلخراشی که مردمان جهان و هموطنان‌تان متحمّل بوده‌اند، شما عزیزان، ره‌پویان سبیل ایمان که هدف اصلی حیات‌تان ترویج اتّحاد و اتّفاق است و التیام آلام جامعۀ انسانی، بار دیگر مورد تبعیضات و ترفندهایی جدید و امتحاناتی شدید قرار گرفتید. حضرت بهاءالله در کتاب ایقان می‌فرمایند: "امتحانات الهیّه همیشه در مابین عباد او بوده و خواهد بود تا نور از ظلمت و صدق از کذب و حقّ از باطل و هدایت از ضلالت و سعادت از شقاوت و خار از گل ممتاز و معلوم شود." الحمد لله که شما گل‌های بوستان جمال قدم، هموطنان حضرتش و پروردگان دست عنایتش، دگربار در این سال هویّت و ماهیّت واقعی خود را ثابت کردید و تمسّک‌تان به اصل صداقت و راستگویی که اساس جمیع فضایل عالم انسانی است مجدّداً تحسین همگان را برانگیخت.
ای یاوران جمال ابهی، اگرچه افق عالم تیره به نظر می‌رسد و آشفتگی و سردرگمی عالمیان را بس مضطرب و پریشان نموده است امّا فرارسیدن بهار جان‌پرور و نعمت‌های بی‌کران الهی در هر سال جدید یادآور این حقیقت است که سردباد زمستانی هرچند شدید است سرانجام با گرمای خورشید بهاری فرو نشیند، ظلمت شب را روشنایی روز در پی است و غبار خزان را نیسان ربیع خواهد شست. پس با توسّل به قوای بی‌پایان روحانی نهفته در خود، جهد نمایید تا مظهر دلگرمی و امید برای خویشان و دوستان باشید، سبب قوّت قلب همگان و عامل تسکین درد دردمندان گردید، و لهیب عشق حبیب را مشعل متین شوید. این بندگان آستان ضمن اظهار همدردی با همۀ اهل جهان و مردمان شریف ایران، شما عزیزان دل و جان را به ادعیۀ خالصۀ قلبیّه در اعتاب مقدّسۀ علیا برای گشایش امور اطمینان می‌دهیم و با این استغاثۀ حضرت عبدالبهاء به درگاه کبریا، سلامتی و آسایش و آرامش و آزادگی برای همگان از درگاه حضرت یزدان صمیمانه مسئلت می‌نماییم:
"در امید بگشا و از بخشش آسمانی بهره بخش شب تیره را روز فرما و روز نوروز را فیروز کن."
[امضا: بیت العدل اعظم]
Naw-Rúz 177 Message To the Bahá'ís of Iran
ReplyDelete[AUTHORIZED TRANSLATION FROM PERSIAN]
Naw-Rúz 177
To the sorely tested and steadfast friends of the Divine Beloved in the sacred land of Iran
Every awakened heart is saddened and filled with great pain and anguish at beholding the condition of the world and the ills that afflict its inhabitants. We feel it necessary, at this time and on the occasion of this blessed day, to share, besides the message we have today addressed to all the Bahá’ís of the world, the following words with you who are intimates of the Threshold of the All-Merciful.
In the course of the year now ending, in addition to bearing the numerous difficulties that the peoples of the world and your fellow citizens experienced, you, the wayfarers in the path of faith, whose principal purpose in life is to promote unity and concord and to ameliorate suffering in human society, were once again subject to discrimination, new machinations, and severe tests. “…From time immemorial even unto eternity”, writes Bahá’u’lláh in the Kitáb-i-Íqán, “the Almighty hath tried, and will continue to try, His servants, so that light may be distinguished from darkness, truth from falsehood, right from wrong, guidance from error, happiness from misery, and roses from thorns.” Praised be God that you, roses of the garden of the Ancient Beauty, His compatriots that have been reared by the hands of His bounty, in this year demonstrated yet again your true identity and character. And your adherence to the principles of truthfulness and honesty—foundations of all human virtues—aroused once more the admiration of all.
O friends of the Abhá Beauty! Although the horizon of the world appears dark, and uncertainty and chaos alarm and agitate its people, yet the arrival of the season of spring and of the inexhaustible bounties of God every new year is a reminder of the truth that the cold winds of winter, however severe, are ultimately stilled through the warmth of the vernal sun. The gloom of night is followed by the brightness of day, and autumn dust is washed away by the showers of spring. Therefore, through reliance on the boundless spiritual powers latent within you, strive to become the embodiment of reassurance and hope to family and friends, the essence of confidence to every heart, a healing balm to all who suffer, and a secure torch for the flame of the love of the true Friend. We express our sympathy and fellow feeling for all the people of the world and the noble people of Iran and assure you, our loved ones, of our sincere and heartfelt prayers in the Holy Shrines for removal of the difficulties. With these words of supplication from the pen of ‘Abdu’l-Bahá, we beseech the Almighty for the health and well-being, tranquillity and freedom, of every soul: “Open Thou the portals of hope, and from the bounties of heaven bestow upon them a share. Turn this gloomy night into day, and cause the day of Naw-Rúz to become blessed.”
[signed: The Universal House of Justice]