«از عادات قديمه است که هر ملّتی از ملل را ايّام سرور عمومی است که جميع ملّت در آن روز سرور و شادمانی کنند و اسباب عيش و عشرت فراهم آرند يعنی يک روز از ايّام سنه را که در آن روز واقعۀ عظيمی و امر جليلی رخ داده آن را انتخاب نمايند و در آن روز نهايت سرور، نهايت حبور و نهايت شادمانی ظاهر کنند. ديدن يکديگر نمايند و اگر چنانچه بين نفوس کدورتی حاصل در آن روز آشتی کنند و آن اغبرار و آن دلشکستگی زايل شود دوباره به اُلفت و محبّت پردازند. چون در روز نوروز از برای ايرانيان امور عظيمه واقع شد لهذا ملّت ايران يوم نوروز را فيروز دانسته و آن را عيد ملّی قرار دادند.»
(حضرت عبدالبهاء، گنجینۀ حدود و احکام، صص: ۴۰۷- ۴۱۰)
No comments:
Post a Comment