...
دسته‌گلی زیبا یاد احبّای عزیز مهد امر الله را هر لحظه در خاطر زنده نگه می‌داشت. در روز دوم کانونشن پس از شنیدن شرحی از احساسات خالصانۀ شما عزیزان نسبت به جمال اقدس ابهی و آمادگی‌تان برای استقامت سازنده در راه اعلای امر نازنینش، عدّه‌ای از نمایندگان از قارّۀ افریقا به طور دسته‌جمعی به ترنّم سرودی روح‌افزا به افتخار آن محبوبان دل و جان پرداختند. در ایّام تشرّفِ نمایندگان به روضۀ مبارکه و مقامات مقدّسه در ادعیۀ قلبیّه یاد می‌شدید و در طول این مؤتمر فرخنده این بیان شیرین مولای محبوب در گوش جان طنین‌انداز بود: "در محفل انسیم در محضر قدسیم هم ساکن فردوسیم ای جای تو خالی ای جای تو خالی.
"
برگزاری این انجمن شور روحانی بین‌المللی مصادف بود با پنجمین سال مسجونیّت اعضای هیئت سابق یاران که برای خدمت به بهائیان ایران به تمشیت امور جامعه مشغول بودند و با دومین سال دست‌گیری عزیزانی که با خلوص نیّت به تدریس علوم و فنون مفیده به جوانان بهائی اشتغال داشتند، جوانانی که به دستور دولت‌مردانِ وطن خویش به خاطر عقاید خود از تحصیلات عالیه محروم گشته‌اند. این وقایع اسف‌بار هر دو نمادی از ظلم و ستمی است که بر کلّیّۀ بهائیان ایران وارد می‌شود و در طیّ دوازده ماه گذشته بدون هیچ دلیل موجّهی شدّت یافته و از اطفال صغیر تا سال‌مندان ضعیف را در بر گرفته است. این جور و عدوانِ منبعث از تعصّب و نادانی دامن‌گیر بسیاری از دیگر شهروندان غیور آن سرزمین نیز گردیده و موجب شده است تا عدّه‌ای از برجسته‌ترین و لایق‌ترین فرزندان آن آب و خاک به بهانه‌های سخیف و بی‌پایه در زندان به سر برند. گویی عاملین این مظالم نه تنها به رضای حقّ و آسایش خلق بی‌اعتنا هستند بلکه از پیامدهای زیان‌بار اجتماعی، اقتصادی،
روانی و معنوی اعمال‌شان برای کشور باستانی ایران و ملّت شریف آن نیز پروایی ندارند.
No comments:
Post a Comment